Update | Dingen lopen anders dan gepland..

Hoewel het de afgelopen tijd een klein stukje beter ging met het herstel van mijn eetstoornis, heb ik toch een enorme terugval gehad. De weken voor de vakantie ging het al slecht, maar op vakantie in Frankrijk is het helemaal mis gegaan. Mijn gewicht was in korte tijd heel snel gedaald en het lukte me niet meer om de motivatie terug te vinden en weer te gaan eten. Hierdoor ben ik nu opgenomen in het ziekenhuis. 

Zoals ik al vertelde ging het op zich wel redelijk. Het lukte me in ieder geval door goede therapie om stabiel op een gewicht te blijven. Dit gewicht is verre van gezond, maar ik viel tenminste niet meer af. De laatste paar weken namen mijn depressiviteit en herinneringen van trauma's weer heel erg toe en dat vertaalde zich in het niet-eten. 

Ik voelde me zwak en futloos, maar we dachten door een week eerder op vakantie te gaan dat te verminderen. Jammer genoeg heeft het een tegenovergestelde werking gehad en nam mijn depressiviteit alleen maar toe. De tweede week van de vakantie ben ik in een paar dagen zoveel afgevallen dat mijn gewicht gevaarlijk laag was. Ik had al wel heel lang last van klachten zoals benauwdheid, hartkloppingen, duizeligheid en geen energie, maar nu gingen deze dingen niet meer weg en had ik ze constant.  

Mijn moeder was ontzettend bezorgd en bang dat het mis zou gaan, en daarom zijn we heel snel teruggereden naar huis en daar meteen naar de spoedeisende hulp gegaan. Ik werd gelukkig snel geholpen en moest na bloedtesten en controles naar de kinderafdeling. Toen ik daar binnenkwam werd ik gelijk opgehaald en me verteld dat ik zou worden opgenomen op de kinderafdeling acute opvang Pediatrie van het ziekenhuis. 

Ik ben aan de ene kant opgelucht dat ik hier goed in de gaten wordt gehouden en rustig kan slapen doordat ik aan de monitor lig, maar het is wel heel eenzaam en moeilijk om hier weer te zijn. Ik heb de strijd opnieuw verloren en dat voelt als falen. Eten doe ik weer, maar wel met kleine en aangepaste porties omdat mijn lichaam nog niet normale hoeveelheden aan kan. Als ik niet eet, krijg ik sondevoeding en dat wil ik echt voorkomen. Gelukkig krijg ik enorm veel steun en bezoek van vrienden en familie. 

Ik mag niet heel lang op de kinderafdeling blijven, omdat ze me hier niet met mijn psychische problemen kunnen helpen en ik eigenlijk 'te oud' ben om hier te liggen. Naar de PAAZ afdeling mag ik nog niet, omdat ik daar juist weer te jong voor ben. Ik heb dus eigenlijk een onhandige leeftijd. Er wordt nu een snelle oplossing gezocht zodat ik naar huis kan en ik niet lang zonder hulp kom te zitten. 

Lots of love,

Sofie