De afgelopen weken zijn echt een achtbaan van emoties en gebeurtenissen voor me geweest. Natuurlijk het vervroegd terug komen van vakantie en de opname in het ziekenhuis, maar ook de zorgen of ik nog wel ergens in behandeling kon gaan omdat ik overal werd afgewezen door mijn zware problemen. Gelukkig was mijn laatste redding de Bascule en kon ik daar ook per direct worden opgenomen.
Ik ben al sinds anderhalve week opgenomen. Niet weer in het ziekenhuis, maar voor de tweede keer in een eetstoornis kliniek, ditmaal in de Bascule bij het AMC in Amsterdam. Ik heb al langdurig Anorexia en daarnaast trauma’s waardoor het best lastig was om een goede plek te vinden waar ze me voor beide dingen tegelijkertijd kunnen behandelen.
Mijn kamertje
Ik ben eigenlijk heel erg opgelucht dat ik nu in Amsterdam ben. Het voelt hier veilig, er zijn dagelijks lichamelijke controles en fijne groepsgenoten en socio’s. Dat geeft rust. Ik heb nu ook goede medicatie waardoor ik minder flashbacks heb. Ik moet met 6 eetmomenten per dag en constant rusten aankomen naar een doelgewicht. Dit gewicht is voor iedereen anders, maar voor mij de helft van de 15 kilo die ik in totaal moet aankomen. Ik heb dus nog best een lange weg te gaan.
Ik mag nu alleen op de bank zitten en maar een kwartier per dag in een rolstoel naar buiten. Voor de rest werk ik veel aan school, lees ik boeken, kijk ik tv en probeer ik te bloggen. Hiervoor ben ik twee jaar geleden opgenomen geweest in Zeist en dat was langduriger. Ik ben hier 'maar' voor rond de 4 a 6 weken, vooral om aan te sterken. Daarna krijg ik EMDR, dat is een hele effectieve soort therapie die werkt bij trauma verwerking.
Het prachtige *kuch* Amsterdam vanuit mijn raam
Nog even wat uitleg wat ik voor soort eetstoornis heb. De reden dat ik stop met eten heeft niets met een vertekend zelfbeeld te maken of dat ik mezelf te dik vind. Ik zie mijzelf als erg dun en vind dit ook niet mooi. Door de traumatische gebeurtenissen die zich een paar jaar geleden een lange tijd hebben afgespeeld ben ik als het ware ‘bang’ om te leven. Ik heb het helemaal niet kunnen verwerken, want ik heb er nooit goede hulp voor gehad. De laatste paar maanden zoek ik daardoor weer mijn controle en vastigheid in het niet eten en dit is van kwaad naar erger gegaan. Eten betekent als vanzelfsprekend leven, en dat is wat ik eng vind.
Dit was even een
update met wat extra uitleg hoe het bij mij werkt, zodat het misschien allemaal een beetje beter te begrijpen is. Ik probeer gewoon door te blijven bloggen, maar door het slechte internet is dat soms lastig. Beauty Sparkles is echt mijn kindje, dus ik doe er alles aan om sowieso eens in de twee dagen iets te plaatsen.
Er werd al gevraagd door een aantal meiden of ze me een kaartje konden sturen. Natuurlijk mag dat, ik vind dat heel erg lief en het werkt als goede motivatie.
Het postadres:
De Bascule
T.a.v afdeling San Francisco, Sofie van WinkelMeibergdreef 5
1105 AZ Amsterdam
Lots of love,
Sofie
